Commentaires
Tuj post tutlanda aŭ tuteŭropa elektromanko. (tuta elektropaneo)
1/ Ĉiuj sistemoj kiuj petas elektron por funkcii, krom tiuj kiuj havas help-elektron (per baterioj aŭ per elektrogenerilo), ĉesas funkcii tuj post tuta elektromanko, precipe en la urba medio. La estingiĝo de la trafik-lumoj estigas konfuzon. Tiu situacio estas pligravigita de la fakto ke la elektraj veturiloj sen helpoprovizo, interalie la busoj, metrooj kaj tramoj kun katenarioj, senmoviĝas sur la vojoj.
2/ Sekve, la akcidendoj pliiĝas, dum la voja ĥaoso komplikas la alvenon de la sukur-servoj. Krome, la elektromanko signifas ke la pumpiloj de l' benzin-stacioj ne plu funkcias kaj pro tio kreskanta nombro da aŭtistoj iĝas senmovaj. La pasaĝeroj de l' publikaj transportiloj estas, aŭ blokitaj, aŭ malfruas. Se estas tuneloj sur partoj de aŭtovojegoj, tiuj ĉi estas fermitaj. Efektive, la manko de aerumado kaj lumigado en la tuneloj estigas la fermadon pro sekureco.
Tiu fermado plilongigas vojiron kaj irtempon. La fervoja trafiko ankaŭ falas. La plimulto, eĉ la tuto de l' trajnoj haltas ( laŭ la proporcio de la dizelaj lokomotivoj). Se, dum la elektromanko, kelkaj trajnoj estas en la stacidomoj, aliaj troviĝas senmovaj en la tuneloj aŭ en malfermitaj vojsekcioj. Tre rapide, la tuto de la trafiko devas ĉesi pro obstrukco aŭ sekureco-manko.
3/ En la telekomunika kampo, la ciferecaj telefonoj, la interreto kaj la televido ne uzeblas. La poŝtelefonaj komunikadoj funkcias maksimume dum tridek minutoj ĝis 8 horoj, laŭ la dependo al la helpa provizo en la antenoj. La malnovaj analogaj telefonoj uzeblas dum kelkaj horoj post senkurentiĝo. Escepte la aŭtonomaj radioriceviloj (kun piloj aŭ baterioj aŭ enaŭtigitaj), la normala radiosendado ankaŭ ĉesas funkcii.
4/ Strukture, la urĝecaj centroj havas senhaltan elektroprovizon. Ili estas rapide superŝutitaj de telefonvokoj far helpopetantaj homoj (ekzemple: homoj en paneaj liftoj) aŭ akcidentoviktimoj (interalie trafikviktimoj). Aldone, la poŝtelefona reto saturiĝas, ĉar parto de la popolo provas komuniki kun siaj konatoj por informiĝi. La subita nombro de alvokoj kaj la saturiĝo de la telefonreto malsimpligas la organizadon kaj la atingon al sukurservoj.
5/ La magazenoj ne plu regas la situacion, precipe tiuj kiuj ne posedas la naturan trafenestran lumon. La fridigaj, sekurigaj sistemoj kaj la aŭtomataj pordetoj ne plu funkcias. Eĉ la butikoj kiuj havas help-elektron trafas problemojn. Fakte, pro la ĉeso de la telekomunikadoj, la pagokartaj terminaloj ne plu uzeblas. Krome la bank-aŭtomatoj ne plu funkcias. Tiu situacio estigas streĉojn, ĉar la plimulto de la popolo havas nur iom aŭ neniom da disponebla mono en poŝo.
6/ La unuaj problemoj de la malsanulejoj estas la organizado, kun telekomunikaj problemoj kaj la pliiĝo de la akceptoj en la urĝaj sukurejoj. La plimulto de la malsanulejaj servoj disponas pri help-elektro, tial ili ankoraŭ funkcias. La situacio estas pli grava en la maljunulejoj, kie la nefunkciado de iuj aparatoj povas okazigi la morton de kelkaj pacientoj. La apotekoj trafas la samajn problemojn kiel la magazenoj.
7/ La banka sektoro ne trafas tujan interrompon, ĉar ĝi sin preparis de longatempe,. La financ-datumoj kaj ties trafiko ne estas perturbataj. La pago-trafiko plu funkcias, tamen ĝenerale ne plu eblas atingi ĝin de reto ekstera al la banka sektoro. La operacioj de la centraj bankoj estas efikaj kaj la eŭropaj interrilatoj teorie plufunkcias. Ankaŭ la borso pluigas siajn operaciojn kun tre malmulte da perturbo. La plimulto de la bank-filioj (gravegaj kaj gravaj) disponas pri senĉesa elektro-provizo kaj plustarigas siajn aferplanojn. Male, malgrandaj bankoficejoj trafas la samajn problemojn kiel la magazenoj.
2 ĝis 8 horojn poste
8/ La situacio sur la vojoj ne tro ŝanĝiĝas kaj la akcidentoj estas ankoraŭ multaj. La urba obstrukco tendencas al pliboniĝo, precipe pro la venonta nokto. En la urbaj areoj, la forlasitaj veturiloj, precipe la busoj kaj tramoj estas evakuitaj. La aŭto-trafiko estas ankoraŭ ega sur la sentunelaj aŭtovojegoj.. La voja transporto ne estas komence difektita sed iom post iom la kamionoj devige haltas ĉar ili ne povas atingi siajn celojn aŭ ĉar la varoj ne povas esti ricevitaj.
9/ Pluraj homoj ne plu povas havigi al si bezinon kaj ne plu povas peti helpon de siaj proksimuloj, tial restas sub propra rego. Tiu situacio problemas, precipe kiam la elektromanko okazas en vintro. Ankaŭ sen benzino, multaj laboristoj ne povas hejmeniri aŭ iri en sia laborejo. Veturi iĝas malsimpla ĉar neeblas plenigi la aŭtobenzinujon. La nombro de forlasitaj veturiloj pliiĝas.
10/ Sur la reloj, la plimulto de l' trajnoj kaj metrooj estas nun evakuitaj. La stacioj kiuj pleniĝis komencas malpleniĝi. La fervojaj kompanioj sukcesas iom organiziĝi kaj malobstruki la vojojn per la dizelaj lokomotivoj. En komerco, parto de la magazenoj vendas per senkarta, senreta pero, kio ebligas la pluigon de siaj agadoj. La fridujaj varoj komencas difektiĝi, en la magazenoj mem kaj aliloke. La plimulto de la hejtiloj kaj klimatiziloj ĉesas funkcii.
11/ La akvoprovizado tamen komencas problemi. Granda parto de la pumpiloj ne plu
havas helpan elektron kaj ĉesas funkcii. La infrastrukturoj necesaj al bona akvoliverado (akvopurigaj, kaj teleregaj sistemoj) paneas se ili ne havas elektron el helpaj generiloj. Se estas ankoraŭ sufiĉa premo en la tuboj kaj se la rezerv-basenoj estas ankoraŭ sufiĉe plenaj, eblas ankoraŭ akiri akvon. La unuaj areoj neprovizitaj estas la areoj la plej malproksimaj aŭ la plej altaj. Krom la akvo-havigo, tiu situacio estigas la misfunkciadon de la necesejo.
12/ La malsanulejoj pluregistras ampleksan hom-alfluon, precipe pro la akcidentoj kiujn estigas la senkurentiĝo. La dializo-centroj ne havas ĝenerale helpan elektroprovizon kaj devas ĉesi. La sukurservoj vidas la premon iom post iom malpliiĝi laŭ la malpliiĝo de la trafiko, sed komencas havi telekomunikajn problemojn ĉar la fiksaj radioaparatoj iom post iom misfunkcias.
13/ La sistemo de la eluzitaj akvoj trafas la samajn problemojn kiel tiuj de la akvoprovizado. La akvopurigejoj kiuj ne disponas pri helpa elektro ĉesas funkcii. Sekve, la fekaĵoj kaj urino amasiĝas.
14/ En la banka kampo, la bankoficejoj, kiuj sukcesis resti malfermitaj, plufunkcias. Laŭ la cikonstancoj kelkaj bankoficejoj estas sub la protektado de la polico. La monhavigo en la bankaŭtomatoj ankoraŭ eblas, tamen la atendovicoj plilongiĝas. Por la homoj kiuj ne povas iri al bankoficejoj la manko de disponebla mono problemas.
8 ĝis 24 horojn poste.
15/ Sur la vojoj, la trafiko malpliiĝas, samkiel le nombro de akcidentoj. La vojoj kaj alirvojoj restas blokitaj. Escepte de la vojpartoj fermitaj pro sekureco, la aŭtovojegoj kompare pluuziĝas. Male, la situacio de la homoj blokitaj sur la aŭtovojegoj kaj ne rekondukitaj de siaj parencoj iĝas pli kaj pli riska. En la stacioj, la plejparto de la operacioj jam ĉesis. La stacioj estas preskaŭ malplenaj.
16/ La ĉiovendejoj ankoraŭ malfermitaj vendas laŭ la disponebla lumo. La polico devas zorgi pri kelkaj el ili, ĉar klientoj ne havas monon por pagi siajn aĉetaĵojn. La helpelektro de la var-deponejoj ĉesas funkcii aŭ atingas siajn limojn. En la laktobovinaj ekspluatoj sen elektrohelpo, la farmuloj devas melki la bovinojn permane. En kazo se la melkado estas neebla, la bovinoj riskas infektadon, kaj finfine, la morton.
17/ La funkci-kondiĉoj de la akvoprovizado, jam grave difektitaj, ankoraŭ pli difektiĝas. En la akvopurigaj stacioj, neeblas konservi la optimuman temperaturon en la ĥemiaj basenoj. La stagnanta akvo problemas higienoflanke. En malsanulejoj, la perturboj petas la adaptiĝon de l' krizplanoj. La elektro ankoraŭ disponebla estas uzita por prioritataj sekcioj. La kuirejoj ĉesas funkcii. Ĉiuj pacientoj kiuj ne bezonas urĝan kuracadon kaj kapablas rehejmeniri estas resenditaj siahejmen.. Samtempe, la homoj antaŭe blokitaj en la liftoj, trajnoj, aŭ aliaĵoj estas sukuritaj de la sukurservoj. Parto da ili iras al malsanulejoj pro postŝoka stato, akvomanko aŭ hipotermio. La plimulto de la novaj pacientoj venas sen ies helpo aŭ helpe de proksimuloj. La homoj dependantaj de medicino estas kondukitaj en malsanulejoj per la familio aŭ proksimaj sukurservoj. En la senelektraj apotekoj, la fridigitaj kuraciloj varmiĝas kaj iĝas senutilaj. La klientoj kiuj bezonas tiujn kuracilojn estas direktitaj al malsanulejoj, kies situacio iĝas delikata. En maljunulejoj, la temperaturo povas endanĝerigi kelkajn loĝantoj kiujn oni translokigas al malsanulejoj aŭ direkte al siaj familioj.
18/ La banka sektoro plufunkcias. La giĉetoj estas ankoraŭ malfermitaj kaj oni ankoraŭ povas eltiri monon el bankaŭtomatoj. La vicoj ankoraŭ pli longiĝas. La ekspluatado de l' deponaĵoj kaj de l' investaĵoj far la popolo estas haltigita. Nur la urĝegaj depruntoj estas ankoraŭ konsentitaj. La gravegaj procezoj estas ankoraŭ plenumitaj, sed bankaj komunikadoj nur funkcias laŭ dediĉitaj lineoj. Se estas eble, la preparoj pri transsendo de la operacioj al bankoficejo ekstera al la difektita areo estas plenumitaj.
24 horojn ĝis sep tagojn poste.
19/ La vojtrafiko malaltiĝas draste pro du kialoj: la benzin-manko kaj la fermado de la plimulto de la vendejoj, entreprenoj kaj publikaj establoj. Tial, la nombro de l' akcidentoj ege malpliiĝas. La senmotoraj transportiloj, kiel la biciklo, estas pli kaj pli uzataj. La publikaj transportoj starigas liniojn per dizelaj busoj laŭ prioritataj irvojoj. La administrado de la benzinoj iĝas malfacilega, eĉ per la aŭtoritatoj. La vartransporto ankaŭ draste malpliiĝas kaj la kamionoj kiuj ankoraŭ veturas utilas por la disdonado de la plej necesaj varoj.
20/ Rimarkeble la situacio sur la fervojoj pliboniĝas. La fervojsekcioj kaj la tuneloj antaŭe fermitaj estas malfermitaj post kiam oni opinias ke la elektromanko daŭros plilonge. Tiu decido ebligas la veturado de kelkaj trajnoj, precipe de vartrajnoj. La plimulto de la dungitoj ne iras al laboro, krom tiuj kiuj scias certe ke liaj ĉeestoj estas nepre necesaj. La plimulto de la homoj restas hejme. Akcepto-centroj estas malfermitaj por la homoj en danĝero, precipe se la ekstera temperaturo estas tro malalta aŭ tro alta.
21/ La plimulto de la nutro-deponejoj ĉesas siajn operaciojn en la du unuaj tagoj. La ĉiovendejoj ankoraŭ malfermitaj malpleniĝas en la du aŭ kvin tagoj. Ĉar la plimulto de la homoj ne povas kuiri por prepari manĝaĵojn, la peto pri la nutraĵoj koncentriĝas pri la bazaj manĝovaroj tuj konsumeblaj. Urĝaj disdonadoj estas organizitaj, sed ili ne ĉiam atingas la tuton de la popolo. Sen provizado, la plimulto de l' familioj forkonsumas siajn provizojn, mezume post tri tagoj (en urboj) kaj post sep tagoj (en kamparoj).
22/ Stariĝas kaŝkomerco, en kiu vendiĝas difektitaj produktoj. Homoj konsumas fuŝitajn nutraĵojn, kaj sekve devas iri al malsanulejoj. Homoj kiuj havas gas-fornojn, kamenojn aŭ kuirkradojn uzas ilin. Kelkaj el ili estigas fajrojn, kiuj estas malfacile estingeblaj ĉar akvo ne provizas la hidrantojn.
23/ En la agro-nutraĵa industrio, la perdoj amasiĝas. Ne eblas liveri la vendotajn stokojn. Pro tio, tiuj-ĉi stokoj, la brutaro kaj la kreskaĵoj sub forcejoj difektiĝas pro la temperaturoj. La bovoj, la porkoj kaj kokidoj rezistas kontraŭ preturboj, sed tiuj-ĉi okazigas incitiĝon, agresemon, kaj bestan kanibalismon.
24/ Kvin tagojn post la plena elektromanko, la generiloj, kiuj provizas al la kriz-infrastrukturoj ĉesas funkcii pro benzino-manko. Tie kie la akvoprovizado ankoraŭ funkciis, ĝi haltas. La helpaj akvobasenoj malpleniĝas definitive. La purigado de la kloakaj akvoj ankaŭ ĉesas. En la necesejoj, la amasiĝo de urino kaj fekaĵoj problemas higienoflanke. La malsanulejoj ne havas aparataron por solvi ĉi tiun problemon. Krome, ili, pli kaj pli, malhavas materialojn kaj kuracilojn. Nur la prioritataj operacioj estas plenumataj. La ankoraŭ disponebla energio estas uzita draste pobezone.
25/ En la banka sektoro, ne plu eblas alprunti. Samtempe la planitaj pagoj estas ankoraŭ plenumataj. Laŭ la percepto de la senkurenta daŭro, la monpetoj varias. Se la homoj kredas ke la kurento reaperos, la eltiroj estas modestaj. Male kaj se la bankoficejoj ne kapablas rehavigi al si monbiletojn, la giĉetoj fermiĝas unu post unu. Tiu situacio kelkfoje kondukas al ĥaoso kaj la polico devas agadi. (se ĝi estas disponebla). La bankoficejoj pluagas por funkciigi la ĉefajn procezojn kaj transsendi ilin ekstere de la regiono difektita. La bankoj kiuj ne kapablas fari tion antaŭvidas gravajn malprofitojn.
Post 7 tagoj kaj pli.
26/ Sur la vojoj, la trafiko estas tre malgranda. Same sur la aŭtovojegoj. La eblo resti blokita sur la vojoj fortimigas la homojn kiuj povas ankoraŭ veturi. Pro tiu malmulto da veturantoj, tuneloj bone elektitaj estas malfermitaj por la publiko, eĉ sen nefunkcianta aerumado. La fervoja transportado plufunkcias sed tre draste kaj malrapide. Kelkaj fervojaj sekcioj estas malfermitaj por la pasaĝeroj.
27/ En la sanitara kampo, la situacio estas katastrofa. La malsanulejoj havas preskaŭ nenion kaj ne plu kapablas zorgi pri novaj malsanuloj, eĉ pri la jam ĉeestantaj malsanuloj. Plenaj servoj estas fermataj. Tie kie estas eble, la pacientoj estas translokataj al regionoj nedifektitaj. Se tio ne estas ebla, la malsanuleja dungitaro alfrontas etikajn dilemojn. Sen ekstera helpo, la malsanulejoj kaj sukurservoj atingas siajn kapablo-limojn, dum parto de la dungitaro ne venas labori.
28/ Preskaŭ ĉiuj apotekoj estas nun fermitaj. La produkto kaj liverado de l' kuraciloj iĝas prioritata. La insulino ekmankas por la diabetuloj, endanĝerigante ilin. Eble, ĉe tiu stadio, stariĝas kaŝkomerco de apotekaĵoj. La homoj kiuj bezonas dializon trafas morton. En tiu okazo la tuta medicina sistemo probable kolapsas: ĝi dependas de la helpprovizoj, de la popolpremo kaj de la helpo ricevita de ekstere.
29/ Se la aŭtoritatoj ne sukcesas respondi al bazaj bezonoj de la popolo, oni antaŭvidas homamasajn agojn, homamasajn ribelojn. Ankaŭ oni antaŭvidas la altiĝon de la krimokvanto. La familioj kiuj jam ne translokiĝis nun translokiĝas for de la regionoj difektitaj. Se la regiono trafita estas tro ampleksa por forfuĝi, la homoj ariĝas en sociajn komunumojn.
